Θα ήθελα να σας πω μια ιστορία πραγματική που διηγήθηκε μια
«κυρία» πριν από μερικά χρόνια εκεί που δούλευα…
Με έκανε να σκεφτώ και να πάρω αποφάσεις.. κοινώς μου άλλαξε
τη ζωή… μια νέα ζωή…
Ήμουν στεναχωρημένη εκείνη την ημέρα και εκείνη το κατάλαβε…
δε με ρώτησε το λόγο… φαινόταν… ήμουν 23 χρόνων και ήμουν υγιέστατη, είχα δουλειά
καλή και έκανα το πρώτο μου μεταπτυχιακό…. Έτσι λοιπόν άρχισε να μου λέει..
" Ήμουν 25 και είχα γνωρίσει τον έρωτα της ζωής μου. Ήμασταν
μαζί 15 ολόκληρα χρόνια και περίμενα…περίμενα γιατί τον αγαπούσα, γιατί τον
πίστευα, γιατί απλά ήμουν ερωτευμένη!!!
Δεν ήταν Έλληνας, αλλά είχε έρθει εδώ για δουλειά μου είπε (ο άντρας)…
Στην αρχή τον έβλεπα 2 φορές την εβδομάδα διότι είχε πολύ
δουλειά…
Μετά τα δύο χρόνια μου είπε ότι ήταν παντρεμένος… γιατί δεν
έφυγα γιατί ήμουν ερωτευμένη, διότι μου είπε ότι ήθελε να ήμασταν μαζί… αλλά η
γυναίκα του ήταν έγκυος… μου είπε…
Μετά τον έβλεπα κάθε βράδυ μετά τη δουλειά… ήμασταν μαζί από
τις 9 το βράδυ μέχρι τις 12. Κάθε βράδυ, κάθε βράδυ… εκτός από το Σάββατο και
την Κυριακή… πολλές φορές και το Σάββατο και την Κυριακή… βλέπεις είχε αυξηθεί
η πίεση στο σπίτι…
Μετά περίμενα να μεγαλώσει λίγο η μικρή, αλλά και πάλι κάθε
βράδυ ήταν εκεί…. Ήμουν μικρή ακόμα έλεγε…
Στην συνέχεια τον πίεσα λίγο διότι είχα φτάσει 37… και
εκείνος μου είπε ότι θα πάει στην Αγγλία για 2-3 μέρες να κανονίσει τα πράγματα
να στείλει την οικογένεια εκεί… και τα πράγματα θα έμπαιναν στη θέση τους… απλά
τον πίστεψα… ήμουν ευτυχισμένη…
Έτσι και έγινε… μετά από 3 μέρες ήρθε... μέναμε μαζί… αυτός
βέβαια είχε το σπίτι του, αλλά έμενε σε εμένα… μόνο που… κάθε 2ο ή 3ο Σαββατοκύριακο πήγαινε στην
Αγγλία να δει την κόρη του…
Ήμουν ευτυχισμένη, αλλά ποτέ δεν βγαίναμε έξω… μόνο στο
σπίτι… του το είπα… μου είπε ότι δεν ήθελα να δώσει δικαιώματα μια και η κόρη
του είχε φίλους εδώ…
Πέρασαν 2 χρόνια ακόμα… με ενοχλούσε το γεγονός ότι δεν
επισημοποιούσαμε τη σχέση μας… αλλά μου έλεγε: τι σε νοιάζει μαζί δεν
μένουμε;;; Δεν περνάμε υπέροχα;;;… όντως στο τότε μυαλό μου πέρναγα υπέροχα…
είχα στραφεί στη δουλειά και τα βράδυ απλά τον περίμενα… όταν έλειπε πήγαινα να
δω τους γονείς μου…
Ήμουν ήδη 40. Είχα αρχίσει να σκέφτομαι να μείνω έγκυος δεν
είχα χρόνο… του το είπα… μου είπε… ναι θέλω και εγώ…
Πετούσα στα σύννεφα… επιτέλους… το όνειρο… μια σχέση αγάπης…
θα έβγαζε τον καρπό της….
Μόνο που… το μεθεπόμενο Σαββατοκύριακο θα πήγαινε Αγγλία να
δει τη κόρη του…. Δεν ήρθε ποτέ…
Τρελάθηκα… τρελάθηκα… τρελάθηκα … έψαξα, ρώτησα, έμαθα… ήταν
παντρεμένος με μια Αγγλίδα, είχε έρθει στην Ελλάδα για δουλειά, είχε παιδιά…
αλλά όχι ένα… περίμενε το τέταρτο!!!
Έχασα τη ζωή μου, τα καλύτερα μου χρόνια… δεν μπόρεσα να
συνέλθω. Τώρα είμαι 62 και έχω αρχίσει να βγαίνω έξω… πόνεσα, στερήθηκα… μην
περιμένεις ποτέ και κανένα.
Μην περιμένεις ένα άντρα όταν σου λέει περίμενε. Βάλε
χρονικά όρια… όχι σε αυτόν αλλά σ’ εσένα!!!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου